Choroby ślinianek są rzadkie u psów. Najczęściej występującą nieprawidłowością jest mucocele. Do przyczyn tego zaburzenia można zaliczyć urazy, ciała obce lub kamienie ślinowe, dirofilariozę, nowotwory oraz przyczyny idiopatyczne. Do zaburzenia dochodzi również po zabiegach mandibulektomii. W artykule opisano przypadek psa z mineralizacją w okolicy odpowiadającej umiejscowieniu przewodu ślinianki przyusznej.
Autor: Jerzy Kirstein
lek. wet.; Specjalista chirurgii weterynaryjnej, współwłaściciel i kierownik Kliniki. Absolwent Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Szkoleniowiec i redaktor naukowy i merytoryczny m.in.: "Metody badania i leczenia psów i kotów", "Propozycje dawkowania leków u psów i kotów", "Diagnostyka różnicowa w chorobach wewnętrznych psów i kotów", "Leczenie stanów nagłych u psów i kotów". W chwilach wolnych uprawia narciarstwo alpejskie, jest miłośnikiem motocykli oraz nurkowania (płetwonurek P2).
Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie lekarzom sposobu wyznaczania osi kończyny w płaszczyźnie czołowej na podstawie wyznaczania punktu CORA (center of rotation and agulation). Jest to podstawa do planowania ewentualnych osteotomii korekcyjnych oraz oceny, czy odchylenie od osi prawidłowej może być przyczyna problemów ortopedycznych. Deformacje te bowiem mają wpływ na cały narząd ruchu, powodując w późniejszym okresie bolesne zmiany deformacyjne stawów, będące skutkiem nierównomiernym rozkładem sił na powierzchnie stawowe oraz przeciążenie struktur więzadłowych prowadzące do bolesnych entezopatii.
The purpose of this article is to present the doctors a method for determining limb axis in the frontal plane on the basis of determining the point of CORA (center of rotation and agulation). This is the basis for planning possible corrective osteotomies and assessing whether a deviation from the correct axis may be the cause of orthopedic problems. These deformations have an impact on the entire musculoskeletal system, causing later painful deformation changes in the joints, which are the result of uneven distribution of forces on the joint surfaces, and overloading of ligamentous structures leading to painful enthesopathies.
Choroba Addisona (lub cisawica) to pierwotna postać niedoczynności kory nadnerczy (hipo- adrenokortycyzm). Jest schorzeniem coraz częściej opisywanym u psów. Najczęstsza postać tej endokrynopatii rozwija się, gdy uszkodzeniu ulegnie ponad 90% warstwy korowej obu nadnerczy. Zwykle dewastacji ulega cała kora, czego konsekwencją jest niedobór glikokortykoidów i mineralokortykoidów. U ok. 10% pacjentów nie stwierdza się niedoboru mineralokortykoidów i w takiej sytuacji ma się do czynienia z atypową postacią choroby Addisona. Choroba postępuje stopniowo na skutek niszczenia kory nadnerczy przez proces autoimmunologiczny. W artykule opisano: jak dokonać rozpoznania tej choroby, wyszczególniono jej objawy kliniczne oraz wskazano, jak przeprowadzić leczenie.
W artykule przedstawiono zabieg przepukliny kroczowej przyodbytowej polegający na wszyciu siatki polipropylenowej uformowanej w stożek. Zabieg z użyciem siatki pozwala na beznapięciowe połączenie struktur przepony miednicy i jednoczesne bardziej równomierne rozłożenie sił działających na wrota przepukliny, poprzez ich rozproszenie na dużo większej powierzchni stożka. Umiejscowienie siatki w formie klina umożliwia specyficzna budowa wnętrza jamy miednicy. Natomiast w przypadkach klasycznej operacji zawartość przepukliny działała jak taran na niewielką powierzchnię zrekonstruowanej przepony miednicy.
Celem artykułu jest wskazanie problemów i konsekwencji związanych ze stosowaniem surowego mięsa w diecie. Przedstawiono diagnozowanie schorzeń, które są wynikiem takiego sposobu żywienia. W artykule autorzy przedstawili najczęstsze powikłania stosowania diety BARF u pacjentów żywionych tym sposobem na podstawie przypadków spotykanych w klinice. Żywienie sposobem BARF nie powinno być stosowane u zwierząt w fazie wzrostu, gdyż może powodować nieodwracalne zmiany skutkujące cierpieniem i upośledzeniem ruchowym do końca życia. Zwierzęta, które karmione są w ten sposób powinny być pod ścisłą kontrolą świadomego lekarza weterynarii, najlepiej specjalisty w żywieniu psów i kotów. Na prawidłowy rozwój zwierząt ma wpływ odpowiednio zbilansowana dieta, a brak znajomości fizjologii oraz potrzeb zwierząt oraz stosowanie diety BARF przez nieświadomego właściciela może odbić się negatywnie na zdrowiu zwierzęcia.
W artykule zostanie przedstawiona metoda stabilizacji śródszpikowej z użyciem gwoździ Kirschnera zastosowana do leczenia złamania nasady dalszej kości udowej, złamania typu Salter-Harris 1 u trzyletniego kota po wypadku samochodowym. Odklejenie nasady dalszej kości udowej jest jednym z najczęstszych złamań u kotów. Przeprowadzając zabieg, należy pamiętać, że podstawową zasadą jest postępowanie jak najmniej traumatyczne. Należy unikać w miarę możliwości przecinania mięśni i rozpreparowywać je na tępo zgodnie z przebiegiem włókien mięśniowych.
Artykuł przedstawia przypadek kota ze zwichnięciem głowy kości udowej. Opisane zostało postępowanie diagnostyczne, obejmujące badania ortopedyczne i radiologiczne. Następnie przedstawiono przebieg resekcji głowy i szyjki kości udowej oraz zalecenia pooperacyjne. Poszczególne etapy diagnostyki i leczenia operacyjnego zilustrowano zdjęciami.
Epidemia otyłości wśród psów, której ostatnio jesteśmy świadkami, może prowadzić do wielu schorzeń. Jednym z jej efektów są choroby kończyn, w tym kulawizna kończyny miedniczej wywoływana przez zerwanie więzadła krzyżowego doczaszkowego. Lekarze często, zanim podejmą się operacji, próbują leczenia środkami przeciwzapalnymi, co zwykle nie przynosi spodziewanych efektów oraz niepotrzebnie obciąża zdrowe kończyny. W artykule przedstawiono opis autorskiej metody skutecznego leczenia tego bolesnego schorzenia.
