Brak wyników

SALA OPERACYJNA

26 lutego 2019

NR 1 (Luty 2019)

Operacyjne techniki leczenia zwichnięcia stawu biodrowego – resekcja głowy i szyjki kości udowej

0 6005

Artykuł przedstawia przypadek kota ze zwichnięciem głowy kości udowej. Opisane zostało postępowanie diagnostyczne, obejmujące badania ortopedyczne i radiologiczne. Następnie przedstawiono przebieg resekcji głowy i szyjki kości udowej oraz zalecenia pooperacyjne. Poszczególne etapy diagnostyki i leczenia operacyjnego zilustrowano zdjęciami.

Najczęściej stosowaną metodą u kotów w przypadku zwichnięcia stawu biodrowego jest resekcja głowy i szyjki kości udowej zwana także kolokwialnie dekapitacją kości udowej. Jest to metoda dająca najlepsze efekty, a  zarazem najłatwiejsza do wykonania. Dodatkowo pozwala ona prowadzić kotu dalej aktywne, pełnosprawne życie. Artroplastyka resekcyjna  może być zastosowana również w przypadku małych psów (do 25 kg m.c.), jeżeli występuje powikłane zwichnięcie stawu biodrowego, tzn. oprócz zwichnięcia stawu biodrowego dochodzi także do uszkodzenia panewki stawu biodrowego. W tym przypadku może dojść do rozwoju zmian zwyrodnieniowych i korzystniejszym wyjściem jest właśnie dekapitacja. 

Diagnostyka

Opis przypadku
Pacjentem jest kot, niekastrowany, przebywający na swobodzie poza domem. W opisywanym przypadku zebranie  wywiadu był niemożliwe, gdyż kot wrócił z wyraźną kulawizną po czterech dniach przebywania poza domem, pacjent ewidentnie oszczędza chorą nogę. W przypadku kota, który wychodzi swobodnie na dwór należy wziąć pod uwagę to, że może to być kot z politraumą, czyli urazem wielonarządowym. Zazwyczaj są to urazy powodowane przez potrącenie przez samochód, tzw. HIC (Hit by car). Bardzo ważne jest dokładne badanie kliniczne, aby na początku  wykluczyć  inne urazy, które mogą bezpośrednio zagrażać życiu, jak np.: pęknięcie pęcherza moczowego, odma opłucnowa, złamania żeber, złamania kręgosłupa itp. 
Po badaniu klinicznym należy przystąpić do badania ortopedycznego. Kot na potrzeby badania został poddany premedykacji.

Badanie ortopedyczne 
W przypadku badania stawów biodrowych istnieją trzy punkty orientacyjne: talerz kości biodrowej, krętarze kości udowej oraz guzy kulszowe. 

Test I
Pierwszym podstawowym sprawdzianem jest umieszczenie kciuków obydwu dłoni na krętarzach kości udowej (Fot. 1 ). W opisywanym przypadku można było wyraźnie dostrzec, że kciuk prawej dłoni znajduje się wyżej niż kciuk lewej dłoni. Świadczy to o tym, że krętarz jest przesunięty do przodu. Nie zawsze musi to świadczyć o zwichnięciu stawu biodrowego. Może to także świadczyć np. o tym, że doszło do złamania szyjki udowej albo do złamania głowy kości udowej. 
W tym przypadku krętarz jest wyraźnie przemieszczony. Prawa kończyna jest skręcona na zewnątrz. Jest to spowodowane tym, że przy zwichnięciu grzbietowo-przednim dochodzi do przemieszczenia się głowy kości udowej poza panewkę, co powoduje, że kończyna ulega skręceniu na zewnątrz. Staw kolanowy jest skierowany na stronę zewnętrzną, staw skokowy jest skierowany do przyśrodka (Fot. 2). 
W takich przypadkach podstawowym badaniem jest badanie radiologiczne – pokazuje ono, czy lekarz ma do czynienia w rzeczywistości ze zwichnięciem stawu biodrowego, czy ze złamaniem szyjki lub głowy kości udowej.  

Test II
Drugim, prostym testem, który można wykonać jest przeprostowanie stawów biodrowych (Fot. 3). W tym przypadku prawa noga w stosunku do nogi lewej jest wyraźnie zrotowana – kolanem na zewnątrz, a piętą na stronę przyśrodkową. Widać również wyraźne skrócenie kończyny. Spowodowane jest to tym, że głowa kości udowej opuściła panewkę miednicy. Należy wspomnieć, że badanie to nie jest całkowicie miarodajne ani stuprocentowo pewne w przypadku zwichnięcia stawu biodrowego, dlatego że taki sam objaw może dać złamanie szyjki kości udowej lub złamanie głowy kości udowej.

Badanie radiologiczne

Ułożenie pacjenta
W związku z tym, w przypadku podejrzenia zwichnięcia stuprocentowym potwierdzeniem jest tylko i wyłącznie badanie radiologiczne. To badanie należy wykonywać po premedykacji pacjenta. Bolesność jest tak silna, że badane zwierzę bez znieczulenia nie pozwoli się ułożyć. 
Badanie radiologiczne wykonuje się zawsze w dwóch projekcjach, tj. w projekcji bocznej (Fot. 4).
Układa się zwierzę w pozycji bocznej, dlatego że to badanie pozwoli ocenić, czy nastąpiło zwichnięcie górno-przednie, czy zwichnięcie na stronę przyśrodkowo-dobrzuszną. 
Drugą pozycją jest projekcja brzuszno-grzbietowa (Fot. 5).
Układa się kota w pozycji na plecach z wyciągniętymi nogami do tyłu, tak jak psa do badania w kierunku dysplazji.

Interpretacja radiologiczna
Ocena zdjęcia w projekcji brzuszno-grzbietowej

Na zdjęciu (Fot....

Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • Roczną prenumeratę multimedialnego czasopisma weterynaryjnego VetTrends
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Filmy, szkolenia, zdjęcia i prezentacje jako uzupełnienie treści wydań
  • ...i wiele więcej!
Sprawdź

Przypisy