Celem plastyki skóry jest zastąpienie ubytku tkanką o właściwościach zbliżonych do cech tkanki zniszczonej. Płatem uszypułowanym nazywa się częściowo odłączony fragment skóry i naskórka, który pobiera się z określonego miejsca i stosuje do przykrycia ubytku w miejscu dla niego odległym. Pozwala to na zakrycie rozległej rany i zapobiega wydłużaniu czasu gojenia.
W opisywanym przypadku metoda ta została wykorzystana do pokrycia przedramienia pozbawionego skóry w wyniku niedokrwienia tkanek pacjenta.
Rana powstaje w wyniku uszkodzenia ciągłości powłoki ciała, a często również głębszych tkanek lub narządów na skutek urazu mechanicznego, wysokiej lub niskiej temperatury lub zadziałania substancji chemicznych.
Rany dzieli się na:
- proste lub głębokie, przenikające,
- otarcie, uderzenie, oderwanie,
- cięcie, szarpanie, przebicie,
- oderwanie, ukłucie, stłuczenie, zmiażdżenie,
- pokąsanie, postrzał.
Podział ran ze względu na stopień zanieczyszczenia i czas powstania przedstawia się następująco:
- czyste,
- czyste zanieczyszczone,
- zanieczyszczone,
- brudne:
– zakażenie pierwszego stopnia z minimalnym zanieczyszczeniem i niestarsze niż 6 godzin,
– zakażenie drugiego stopnia powstałe 6–12 godzin wcześniej,
– zakażenie trzeciego stopnia – powstałe przed 12 godzinami.
Rany klinicznie podzielić można na świeże, znajdujące się w stanie zapalnym, ziarninujące oraz w stadium bliznowacenia.
Gojenie ran obejmuje cztery zasadnicze procesy: fazę zapalenia, oczyszczania, naprawy (proliferacji) oraz dojrzewania (przebudowy). Przy czym każda rana goi się w jeden z trzech poniższych sposobów, poprzez:
- rychłozrost – uwzględniając rany niezanieczyszczone, z delikatnym uszkodzeniem tkanek, których powierzchnie ściśle do siebie przylegają,
- ziarninowanie – z którym ma się do czynienia w przypadku ran zanieczyszczonych, z ciałami obcymi i drobnoustrojami oraz ranami zakażonymi,
- wytwarzania strupa.
Wyróżnia się cztery kluczowe sposoby leczenia ran: sposobem otwartym, poprzez zamknięcie pierwotne, odroczone zamknięcie pierwotne oraz zamknięcie wtórne. W każdym z tych przypadków najważniejsze jest jednak, aby stworzyć optymalne warunki sprzyjające gojeniu i brać pod uwagę fakt, że nie istnieje jeden uniwersalny schemat postępowania z ranami.
Europejskie Stowarzyszenie Leczenia Ran (European Wound Management Association – EWMA) opracowało zasadę TIME, zgodnie z którą podczas leczenia ran trudno gojących się należy tkankę oczyścić (T – tissue), zabezpieczyć ją przed infekcją/zapaleniem (I – infection/inflammation), utrzymać prawidłową wilgotność środowiska (M – moisture) oraz doprowadzić do proliferacji naskórka od brzegu rany (E – edge-epithelialization).
Opis procedury
Aby przystąpić do wytworzenia płata uszypułowanego, należy odpowiednio przygotować ranę.
W miejscu ubytku skóry powinna znajdować się warstwa ziarniny, nie może być wypływu ropnego. Samą ranę należy dokładnie oczyścić, a skórę dookoła rany szeroko wygolić, umyć i zdezynfekować.
Wybierając tę metodę plastyki skóry, należy kierować się kilkoma zasadami. Mianowicie, zabronione jest wytwarzanie zbędnego napięcia, w miejscu pobrania powinno znajdować się wystarczająco dużo skóry, by możliwe było zamknięcie bezpośrednie rany – zarówno wytworzonej w czasie pobrania skóry, jak i w miejscu ubytku pierwotnego. Ponadto, do pobierania płata nie należy wykorzystywać miejsc, w których występują nadmierne naprężenia i napięcia tkanek. Jeśli natomiast istnieją wątpliwości co ...