Choroby ślinianek są rzadkie u psów. Najczęściej występującą nieprawidłowością jest mucocele. Do przyczyn tego zaburzenia można zaliczyć urazy, ciała obce lub kamienie ślinowe, dirofilariozę, nowotwory oraz przyczyny idiopatyczne. Do zaburzenia dochodzi również po zabiegach mandibulektomii. W artykule opisano przypadek psa z mineralizacją w okolicy odpowiadającej umiejscowieniu przewodu ślinianki przyusznej.
Dział: DIAGNOSTYKA
W praktyce weterynaryjnej jest wiele metod diagnostycznych stosowanych w chorobach przewodu pokarmowego. Takie badania jak ultrasonografia, radiografia, endoskopia, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny rozszerzają możliwości diagnostyczne w zrozumieniu chorób jamy brzusznej. Niektórzy pacjenci – poza badaniem klinicznym, wywiadem i badaniem krwi – przechodzą szerszą diagnostykę. Mogą mieć wykonane pojedyncze lub wielokrotne badania obrazowe. Ultrasonografia jest najbardziej popularną metodą diagnostyczną, opiera się na wysokich częstotliwościach ultradźwięków generowanych przez sondę, która poprzez komputer uwidacznia obraz naczyń krwionośnych, tkanek i narządów. Zdjęcie rentgenowskie jamy brzusznej to również typowa procedura medyczna, która pozwala na uwidocznienie kształtów i lokalizacji tkanek, narządów w jamie brzusznej. Główne zastosowanie radiografii to także choroby kości, stawów oraz diagnostyka zmian w klatce piersiowej.
Badanie radiograficzne jest nieodzownym elementem postepowania diagnostycznego w ptasiej praktyce weterynaryjnej. Dobrej jakości radiogramy mogą dostarczyć istotnych informacji na temat stanu zdrowia ptaka. Jednym z głównych elementów wpływających na ich jakość jest prawidłowe pozycjonowanie. W przypadku błędnego ułożenia pacjenta radiogramy mogą być nie tylko niediagnostyczne lecz mogą także prowadzić do postawienia błędnej diagnozy. W niniejszym artykule przedstawiono podstawowe techniki prawidłowego pozycjonowania ptasich pacjentów podczas badania radiograficznego.
Radiographic examination is an inevitable part of diagnostic evaluation in avian practice. The informative value of radiograms depends on its quality essentially. One of the main elements influencing the radiogram quality is a proper positioning. In case of poor positioning, radiograms may be not only undiagnostic but moreover may lead to the misdiagnosis. The aim of this article is to show basic techniques of proper positioning in bird radiographic examination.
Określenie „rozpoznanie cioci Minnie” pochodzi ze Stanów Zjednoczonych i jest żartobliwym określeniem rozpoznania patognomonicznego, stosowanym głównie przez radiologów. Zwrot ten stał się popularny w latach 90. XX w. za sprawą strony internetowej o takim tytule. Obecnie to określenie stosuje się również w metodologii nauczania klinicznego. W artykule przedstawiono przypadki rozpoznań „cioci Minnie” z własnego archiwum ultrasonografii jamy brzusznej małych zwierząt.
W artykule opisano przypadek dirofilariozy u psa wywołanej D. immitis. U badanego pacjenta stwierdzono patognomiczny obraz zmian w badaniu rentgenowskim i ultrasonograficznym układu sercowo-naczyniowego.
U 8-letniego niekastrowanego owczarka niemieckiego wykryto obecność kilku guzków skórnych widocznych na kończynach i na nosie. Badanie cytologiczne nie było jednoznaczne. W badaniu histopatologicznym jednego z usuniętych guzków stwierdzono obecność masy kolagenowej z niewielką ilością komórek zajętych głębokim, ropnym zapaleniem skóry. Po roku wykonano badanie ultrasonograficzne układu moczowego z powodu krwiomoczu i pogorszenia się stanu ogólnego psa. Wykryto liczne torbiele w obu nerkach o nietypowej strukturze. Na podstawie wyników badań postawiono rozpoznanie zespołu gruczolakoraka torbielowatego nerek i guzków włóknistych skóry (ang. renal cystadenocarcinoma and nodular dermatofibrosis – RNCD).