Określenie „rozpoznanie cioci Minnie” pochodzi ze Stanów Zjednoczonych i jest żartobliwym określeniem rozpoznania patognomonicznego, stosowanym głównie przez radiologów. Zwrot ten stał się popularny w latach 90. XX w. za sprawą strony internetowej o takim tytule. Obecnie to określenie stosuje się również w metodologii nauczania klinicznego. W artykule przedstawiono przypadki rozpoznań „cioci Minnie” z własnego archiwum ultrasonografii jamy brzusznej małych zwierząt.
Autor: Wojciech Atamaniuk
Dr. hab.; radiolog, absolwent Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Akademii Rolniczej we Wrocławiu. W latach 1992-2015 asystent, następnie adiunkt Katedry i Kliniki Chirurgii AR we Wrocławiu. Od 2015 roku pracuje w Szpitalu Małych Zwierząt w Jönköping, Szwecja. W latach 1994-95 półroczny staż naukowy w Klinice Małych Zwierząt Uniwersytetu w Helsinkach. W roku 2001 obronił pracę doktorską pt. „Badania ultrasonograficzne wczesnych regeneratów kostnych owiec operowanych metodą Ilizarowa"
Członek towarzystw:
Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego (1995)
Polskiego Towarzystwa Zastosowań Techniki Ilizarowa (1998)
Europaean Association of Veterinary Diagnostic Imaging (2004)
Doniesienia zagraniczne:
Ghent (2004), Neapol (2005), Chalkidiki (2007), Svolvaer (2008), Giessen (2010), Londyn (2011), Cascais (2013) - kongresy EVDI, Buzios (2009) – kongres IVRA, Berlin (2006) - kongres Stowarzyszenia Niemieckich Lekarzy Małych Zwierząt.
Autor 45 publikacji krajowych i 9 publikacji zagranicznych. Prywatnie żonaty, hobby – żeglarstwo.
W artykule opisano przypadek dirofilariozy u psa wywołanej D. immitis. U badanego pacjenta stwierdzono patognomiczny obraz zmian w badaniu rentgenowskim i ultrasonograficznym układu sercowo-naczyniowego.
U 8-letniego niekastrowanego owczarka niemieckiego wykryto obecność kilku guzków skórnych widocznych na kończynach i na nosie. Badanie cytologiczne nie było jednoznaczne. W badaniu histopatologicznym jednego z usuniętych guzków stwierdzono obecność masy kolagenowej z niewielką ilością komórek zajętych głębokim, ropnym zapaleniem skóry. Po roku wykonano badanie ultrasonograficzne układu moczowego z powodu krwiomoczu i pogorszenia się stanu ogólnego psa. Wykryto liczne torbiele w obu nerkach o nietypowej strukturze. Na podstawie wyników badań postawiono rozpoznanie zespołu gruczolakoraka torbielowatego nerek i guzków włóknistych skóry (ang. renal cystadenocarcinoma and nodular dermatofibrosis – RNCD).