Zwężenie zastawki trójdzielnej jest jedną z form dysplazji pojawiającą się w różnym stopniu nasilenia (najczęściej łącznie z niedomykalnością zastawki) zarówno u psów, jak i u kotów. Cechami charakterystycznymi definiującymi zwężenie zastawki trójdzielnej są: obecność rozkurczowego wybrzuszenia (doming) płatków zastawki, zmniejszona ruchomość płatków, zmniejszona średnica ujścia zastawki. Mimo że zmiany morfologiczne aparatu trójdzielnego są typowe w przebiegu TVD i są znakiem rozpoznawczym tej choroby, nie są one zawsze bardzo silnie wyrażone i nie zawsze można mieć bezsprzeczną pewność diagnostyczną, bazując na badaniu echokardiograficznym [10]. Przypadki takie zdarzają się przede wszystkim u pacjentów, u których nie postawiono diagnozy we wczesnym etapie życia, a którzy pojawiają się na badaniu dopiero w starszym wieku z zaawansowanymi zmianami i niejednokrotnie z klinicznymi objawami prawostronnej niewydolności mięśnia sercowego i towarzyszącymi zaburzeniami w rytmie. W takich przypadkach obraz choroby może przypominać arytmogenną kardiomiopatię prawokomorową (arrhythmogenic right ventricular cardiomyopathy – ARVC) [1, 8]. Preekscytacja jest często obserwowana u ludzi z anomalią Ebsteina. U zwierzat, podobnie jak u ludzi, obecność dodatkowej drogi przewodzenia może nigdy nie prowadzić do rozwoju tachykardii nadkomorowej lub arytmia ta pojawiać się może dopiero w późniejszym okresie życia. Opisany przypadek jest przykładem pacjenta z dysplazją zastawki trójdzielnej i prawostronną niewydolnością serca będącą najprawdopodobniej konsekwencją tachykardii nadkomorowej.
