Dyskopatia w odcinku szyjnym – leczenie operacyjne techniką ventral slot
Discopathy in the cervical segment – surgical treatment using the ventral slot technique

Zabieg utworzenia szczeliny dobrzusznej (potocznie nazywana technika ventral slot) wykonuje się w celu uzyskania dojścia, uwidocznienia brzusznej części kanału kręgowego w odcinku szyjnym i zlikwidowania ucisku wynikającego z dyskopatii. Dostęp ten wymaga minimalnego rozwarstwienia tkanek i niewielkiego uszkodzenia struktur anatomicznych. Zapewnia odpowiednią wizualizację kanału kręgowego. Manipulacje w obrębie rdzenia kręgowego są niewielkie, a powrót do zdrowia bardzo szybki, z niewielką liczbą powikłań. Tradycyjnie zabieg wycinania szczeliny dobrzusznej poprzedza fenestracja.

Podczas operacji należy zadbać o jak najlepszą hemostazę w celu poprawienia widoczności w niewielkim polu operacyjnym. Zapewnić to może użycie pęsety bipolarnej, gazików, wosku kostnego, materiałów hemostatycznych oraz ssaka. Warto też wykonywać tę operację z dodatkowym punktowym źródłem światła. Elektrokauter pomaga w tamowaniu krwawienia z tkanek miękkich otaczających ubytek kostny oraz w odrywaniu przyczepów mięśni. Krwawienie z kości, które może się zdarzyć przy jej usuwaniu, należy zatamować, przykładając wosk kostny do krwawiącej powierzchni. Po uzyskaniu dostępu należy bardzo uważać, by przypadkowo nie uszkodzić kręgowych zatok żylnych. Gdyby się to zdarzyło, do hamowania niewielkiego krwawienia stosuje się ssak, gaziki, ewentualnie materiały hemostatyczne (np. spongostan). Przy obfitym krwawieniu należy ucisnąć uszkodzoną zatokę kawałkiem mięśnia lub gąbki hemostatycznej. Dodatkowo należy na 5 minut wypełnić ranę zimną wodą aż po linię skóry, tak aby jak najwyższy słup wody uciskał na naczynia. Przy braku efektu taką procedurę można powtórzyć kilka razy, ponieważ inaczej kontynuowanie zabiegu będzie niemożliwe. 

Technika operacji

Oprócz standardowego zestawu narzędziowego w ramach niezbędnego instrumentarium należy przygotować: haki automatyczne Gelpi, raspatory, odgryzacze kostne, łyżeczki kostne, frez szybkoobrotowy (powyżej 30 000 obr./min), ssak z końcówkami o różnej średnicy. Szyję pacjenta należy ogolić od połowy długości żuchwy do doogonowej krawędzi mostka (fot. 1). Zwierzę powinno leżeć w pozycji grzbietowej, z równo ułożoną klatką piersiową. Kończyny piersiowe wywiązuje się do tyłu wzdłuż ciała. Głowę układa się prosto, odginając dogrzbietowo. W celu ustabilizowania kręgosłupa i rozciągnięcia przestrzeni międzykręgowych należy głowę lekko naciągnąć i podłożyć pod szyję miękki wałek, np. z ligniny (fot. 2). Nacięcie skóry prowadzi się w linii pośrodkowej od doogonowego brzegu krtani do rękojeści mostka. Następnie w tradycyjnym dostępie odsuwa się pary mięśni mostkowo-gnykowych i mostkowo-głowowych w linii pośrodkowej. Po zlokalizowaniu przełyku i tchawicy należy odsunąć je na lewo, a tętnice szyjne na boki. Istnieje zmodyfikowany dostęp pomiędzy prawym mięśniem mostkowo-głowowym i prawym mięśniem mostkowo-gnykowym. Mię...